İLK
Gece yarısını çoktan geçmiş olmalı. Doğruluyorum. Öylece yüzüme bakıyorsun. Sesler gittikçe yaklaşıyor.
-"Hazırlan."
Verdiğin çaputları ağzıma yüzüme sarıyor, dolapta bulduğum birkaç parça peynir ve bir somun ekmeği çantama koyup kapıyı açıyorum. Ortalık günlük güneşlik. Ay bahçeye düşmüş, için için yanıyor. Ucundan kırıp saklıyorum. Yoksa kimse inanmaz. Koskoca ayın ne işi var bizim bahçede.
-"Kapıyı örtme."
Olur, ama bak şimdiden söyleyeyim, ben bu eve döneceğim. Öyle ya da böyle. Dönmeyi düşünmeden bıraktığım hiçbir yer olmadı bugüne kadar.
-"İsmail'in yanına git, seni sonra bulurum."
Daha cümleni tamamlamadan arkanı dönüp gidiyorsun. Sonra. Sonra bulur beni. Son değil ya bu. Ali'ye sesleniyorum. Duymuyor. Yanına ulaşmak için kalabalığı yararak ilerliyorum. Bir emanetin var Ali.
Yürümeye başlıyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder