AYRILIK
Ayrılığın aynısı mı olurmuş? Aynılığın yarası mı olurmuş? Yaranın dili mi
olurmuş? Tuttum kopardım o dili. Sen rahat, ben üzgün. Susmam sana yer açacak
diye umutluyum. Bende her şey biter de bu umut bitmez diye umutluyum. Dağınıklığı
toplamam lazım. Oturduğun sedirdeki kelimelerden başlıyorum. Hepsini tek tek
yakalayıp bir kutuya koyuyorum. Biraz elim yanıyor. Bu kutuyu saklamalı mı
saklamamalı mı? Bunu bile soramam artık sana. Seni benden, beni senden ayıran
dil çıktı aramızdan. Şimdi bizi ne bağlayacak? Bahçede gri bir ağaç, ağaçta
kara bir kuş, kuşta gözlerim. Uçtu uçacak, gitti gidecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder